خداوند ناظر بر اعمال انسان است94/07/08

http://bushehri.net/images/busshehri/zaman%2033.jpegحضرت آيت الله سيد هاشم حسيني بوشهري «دامت برکاته» معاون جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان نکاتی درباره اینکه خداوند ناظر بر اعمال انسان است فرمودند:

رَوَى الْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) قَالَ:‏ قِيلَ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) كَيْفَ أَصْبَحْتَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قَالَ: «أَصْبَحْتُ وَ لِيَ رَبٌّ فَوْقِي وَ النَّارُ أَمَامِي‏ وَ الْمَوْتُ يَطْلُبُنِي وَ الْحِسَابُ مُحْدِقٌ بِي وَ أَنَا مُرْتَهَنٌ بِعَمَلِي لَا أَجِدُ مَا أُحِبُّ وَ لَا أَدْفَعُ مَا أَكْرَهُ وَ الْأُمُورُ بِيَدِ غَيْرِي فَإِنْ شَاءَ عَذَّبَنِي وَ إِنْ شَاءَ عَفَا عَنِّي فَأَيُّ فَقِيرٍ أَفْقَرُ مِنِّي»‏.[1]

شخصی خدمت حسین بن علی (ع) رسید، سؤال کرد: چگونه صبح کردی؟ - کنایه از اینکه حال شما چگونه است؟- حضرت (ع) فرمودند: صبح کردم (روزگارم را سپری می‏کنم) در حالی که خدایی دارم که ناظر بر اعمال من است و بر اعمال من اشراف دارد، و آتش پیش رو و در مقابل من قرار دارد- کنایه از اینکه حساب و کتابی در کار است و انسان باید حساب پس بدهد لذا باید مواظب اعمال خود باشد-، مرگ در طلب من است- زمان مرگ مشخص نیست و ممکن است هر آن به سراغ انسان بیاید کما اینکه خداوند متعال می‏فرماید: «وَ لِكلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَ لَا يَسْتَقْدِمُون»[2]؛ براى هر امتى زمانى [معين و اجلى محدود] است، هنگامى كه اجلشان سرآيد، نه ساعتى پس مى‎مانند و نه ساعتى پيش مى‏‎افتند، لذا انسان باید نسبت به دنیای خود به گونه ای عمل کند که گویا همیشه می‏خواهد زنده بماند و نسبت به آخرتش به گونه‏ ای عمل کند که گویا فردا می‏خواهد از دنیا برود.

ایشان ادامه دادند: در روایت هم به این مطلب اشاره شده است: رُوِيَ عَنِ الْعَالِمِ (ع) أَنَّهُ قَالَ: «اعْمَلْ لِدُنْيَاكَ كَأَنَّكَ تَعِيشُ أَبَداً وَ اعْمَلْ لآِخِرَتِكَ كَأَنَّكَ تَمُوتُ غَداً»[3]-، و حساب الهی در برگیرنده من است- به این معنی که اعضاء انسان بر علیه او شهادت خواهند داد و از اعمالی که انسان انجام داده حسابرسی خواهد شد- و من درگِرو عملم هستم، اگر عملم خوب باشد فردای قیامت با من خوب برخورد خواهد شد و اگر عملم بد باشد باید تاوان عملم را بدهم، چیزی که من دوست دارم پیدا نمی‏کنم و به آن دست نمی‏ یابم و چیزی که از آن اکراه دارم را نمی‏توانم دفع کنم، امور بدست غیر من است، پس اگر بخواهد من را عذاب می‏کند و اگر بخواهد من را می‏بخشد- خداوند متعال باب رحمت است و فضل به دست اوست و بزرگی شایسته اوست لذا اوست که عذاب می‏ کند یا می‏ بخشد-  پس کیست که از من فقیرتر باشد.

«والحمد لله رب العالمین»


.[1] من لا يحضره الفقي، ج4، ص404.

[2]. اعراف/34.

[3]. من لا يحضره الفقيه، ج3، ص156.

Please publish modules in offcanvas position.