قال رجلٌ لامیرالمومنین علی بن ابی‌طالب(ع): «أَوْصِنِي فَقَالَ(ع) أُوصِيكَ أَنْ لَا يَكُونَنَّ لِعَمَلِ الْخَيْرِ عِنْدَكَ غَايَةٌ فِي الْكَثْرَةِ وَ لَا لِعَمَلِ الْإِثْمِ عِنْدَكَ غَايَةٌ فِي الْقِلَّة»[1]
شخصی از محضر مبارک امیرالمومنین (ع) تقاضا میکند که مرا نصیحتی بکنید.حضرت دو توصیه و سفارش به او مینماید:
توصیه اول: این است که هرگز کار خیر را بسیار نشمری، هرچقدر هم که کار خیر انجام بدهی زیاد به حساب نیاوری چون کار خیر ظرفیت و زمینه فراوان دارد.
توصیه دوم: این است که گناه هم هرچقدر که باشد، کم به حساب نیاوری ولو یک گناه! این را کوچک حساب نکنی،نگویی حالا امروز هم گناه کردیم طوری نیست.
نکته کلامحضرت این است که دنیا، دنیای عمل است و زمینه برای انجام کار خیر نیز فراوان است پس در این جهت نباید کوتاهی کرد گناه را هم هرچه کوچک باشد، کم حساب نکنید. به اندازه یک گناه در قلب انسان تاریکی ایجاد میشود و این تاریکی‌ها دست به دست هم میدهند و دل دچار قساوت میشود، در نتیجه تأثیرپذیر نیست؛ خوبان و صالحان هرچه نصیحت کنند، انسان در خط اول است و تغییر نمیکند. امیدواریم که خدای متعال به ما توفیق بدهد که نسبت به کارهای خیر همیشه پیش قدم باشیم و گناه را هرچه کم باشد، از آن صرف نظر کنیم.
(درس خارج 18/1/89)
[1].مجلسی، علامه، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار؛ ج75 ،ص49 .حرانی، ابن شعبه، تحف العقول ص210.