رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بر تأمین بودجه، محتوا و پشتیبانی از ائمه جماعات تأکید کردند و ارتباط نزدیک روحانیت و مردم را عنصری کلیدی در پیشبرد جهاد تبیین و خنثی سازی توطئه دشمنان دانستند.
حضرت آیت الله حسینی بوشهری، «دامت برکاته»، در جمع ائمه جماعات استان قم با اشاره به اهمیت مقابله با تهدیدات فرهنگی در اجتماع، گفتند: در هر منطقه از شهر باید کارگروه‌هایی تشکیل شود و همه مسئولین به میدان بیایند و با کمک و پشتیبانی خود امام جماعات آن منطقه را یاری دهند. نباید امام جماعت به تنهایی در صف اول مبارزات فرهنگی رها شود و انتظار بهترین عملکرد را نیز از او داشته باشیم.
برخی از دستگاه‌ها باید خوراک محتوایی برای امام جماعت آماده کنند، برخی دیگر باید امکانات خود را به میدان بیاورند، برخی دیگر باید از اقدامات امام جماعت پشتیبانی کنند. صرف مطالبه گری از ائمه جماعات بدون اینکه لوازم کار فراهم شود، راه به جایی نخواهد برد. ما در مساجد کمبود برنامه نداریم، کمبود پشتیبانی داریم.
بودجه فرهنگی در این کشور کم نیست؛ اما نحوه توزیع آن بگونه‌ای است که خروجی لازم را ندارد. موازی کاری و تعدد متولیان امور فرهنگی سبب شده تا عملاً خروجی لازم از این بودجه را شاهد نباشیم.
امام جمعه قم، بر لزوم ارتباط نزدیک روحانیت و مردم تأکید کردند و ابراز داشتند: در این پیچ تاریخی که مردم انتظاراتی از جمله مسائل اقتصادی و معضلات اجتماعی دارند و روحانیت را پاسخگو می‌دانند، روحانیت باید ارتباط خود را بیش از پیش با مردم تقویت کنند. مردم انتظار دارند که روحانیت از آن‌ها دفاع کنند.
مدیریت و مسئولیت مطلوبیت ذاتی ندارد. مسئولیت ابزاری است برای عمل کردن. اگر کسی مسئولیتی را پذیرفت باید تمام توان خود را برای انجام وظیفه خود، به کار ببندد. اگر کسی نمی‌تواند مسئولیتی را به درستی به انجام برساند، نباید آن را بپذیرد. ائمه جماعات باید با برنامه‌های مطالعاتی، خود را برای پاسخگویی به شبهات و انجام بهتر مسئولیت خود به عنوان امام جماعت، آماده کنند.
دبیر شورای عالی حوزه‌های علمیه روایتی از امام صادق علیه السلام را مورد اشاره قرار دادند و گفتند: امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «الْأَیَّامُ ثَلَاثَةٌ فَیَوْمٌ مَضَی لَا یُدْرَکُ وَ یَوْمٌ النَّاسُ فِیهِ فَیَنْبَغِی أَنْ یَغْتَنِمُوهُ وَ غَداً إِنَّمَا فِی أَیْدِیهِمْ أَمَلُه.» یعنی از ابتدا تا انتهای عمر انسان سه مقطع است. بخشی از آن سپری شده و قابل بازگشت نیست. بخش دوم آن لحظه‌ای که اکنون در آن هستیم که سزاوار است از این فرصت طلایی تا از دست نرفته استفاده کنیم. اگر مسئولیتی داریم آن را به درستی پی بگیریم. نسبت به آینده نیز، که بخش سوم از زندگی هر انسانی است، برنامه ریزی کنیم.
بنابراین گذشته‌ها گذشته است و صرفاً باید از آن درس گرفت. آینده نیز باید مورد برنامه ریزی قرار گیرد و این زمان حال است که فرصتی طلایی است و باید آن را دریابیم؛ البته باید توجه داشته باشیم که خداوند ناظر اعمال و رفتار ما ست پس باید مراقب اعمال و رفتار خود باشیم خصوصاً اگر مسئولیتی را نیز بر عهده داریم.