دنیا، محل امتحان و آخرت، محل بازخواست است96/07/06

حضرت آیتالله حسینی بوشهری«دامت برکاته»، طی سخنانی با بیان دو روایت از امام هادی علیه السلام درباره دنیا و اخرت فرمودند: روایت اول: قال مولینا الإمام الهادی (ع): «إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ الدُّنْيَا دَارَ بَلْوَى وَ الْآخِرَةَ دَارَ عُقْبَى وَ جَعَلَ بَلْوَى الدُّنْيَا لِثَوَابِ الْآخِرَةِ سَبَباً وَ ثَوَابَ الْآخِرَةِ مِنْ بَلْوَى الدُّنْيَا عِوَضاً»[1].

امام هادی (ع) در روایت مذکور، فرموده است که خداوند دنیا را منزل حوادث ناگوار و آفات و آخرت را خانه ابدی قرار داده است و بلای دنیا را وسیله به دست آوردن ثواب آخرت قرار داده است و پاداش اُخروی نتیجه بلاها و حوادث ناگوار دنیاست.

خدای متعال، انسان‎ها را در این دنیا در معرض امتحان و آزمایش قرار داده است. خداوند متعال فرموده است: «أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لاَ يُفْتَنُونَ»[2]؛ آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند: «ايمان آورديم»، به حال خود رها مى‌شوند و آزمايش نخواهند شد؟!

بنابراین، دنیا، محل امتحان و آزمایش است و انسان باید سعی کند که از آزمایشات و امتحانات مختلفی که در دنیا سر راهش قرار داده می‎شود، مثل پول، پست و مقام، فقر و نداری، بیماری و... سربلند بیرون بیاید.

خداوند، آخرت را خانه ابدی و بازخواست قرار داده است. انسان در دنیا مورد آزمایش قرار می‎گیرد و در آخرت متناسب با نمره‎ای که در دنیا کسب کرده است، پاداش می‎گیرد یا عقاب می‎شود. بلاهای دنیا سبب برای ثواب آخرت است و ثواب و پاداش آخرت، عوض بلاهایی است که شخص در دنیا دیده است. بنابراین، سختی و مشقات دنیا موجب رسیدن به ثوابت آخرت است.

روایت دوم: عن مولینا الإمام الهادی (ع): «النَّاسُ فِي الدُّنْيَا بِالْأَمْوَالِ وَ فِي الْآخِرَةِ بِالْأَعْمَالِ»[3].

امام هادی (ع) در این روایت فرموده است که مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.

منظور از روایت مذکور، این است که مردم در دنیا با اموالشان؛ اعم از خانه، ماشین، مغازه، حساب بانکی و... سر و کار دارند و احترام انسان به مال و اموالش بستگی دارد که متأسفانه خیلی وقت‎ها هر کسی که از مال و ثروت بیشتری برخوردار باشد، احترام بیشتری دارد و عزیزتر است، ولی در آخرت از اینها خبری نیست و فقط عمل انسان است که در آخرت نیز با اوست و هیچ‎گاه از او جدا نمی‎شود و آنجا، عمل انسان است که به او ارزش می‎دهد یا او را بی‎ارزش می‎کند. لذا انسان باید در صدد این باشد که اگر مال و ثروتی به دست می‎آورد، دلبسته به آن نشود، بلکه آن مال را وسیله افزایش حسناتش قرار دهد تا همین مال، عملش را ارتقاء دهد که در آخرت دستش خالی از عمل نباشد.

«والحمد لله رب العالمین»



[1]. حسن بن على، ابن شعبه حرانى، تحف العقول، ص483.

[2]. «العنکبوت»: 2.

[3]. علامه مجلسی [محمدباقر]، بحار الأنوار (ط- بیروت)، ج75، ص369.

دیدگاه‌ها   

ولی سراجی
#1 ولی سراجی 1396-07-08 16:10
سلام خیلی مطلب خوبی بود به حق می تونم بگم خیلی وقته محتاج چنین مطلبی بودم مرصی
نقل قول کردن

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

Please publish modules in offcanvas position.