.

حضرت آيت الله سيد هاشم حسيني بوشهري «دامت برکاته» مدیر حوزه های علمیه کشور طی سخنانی با اشاره به دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر فرمودند: به دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر تأکید زیادی در روایات شده است. در این رابطه به دو روایت ذیل اشاره می‎شود:

روایت اول: قال رسول الله (ص): «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَيُبْغِضُ الْمُؤْمِنَ الضَّعِيفَ الَّذِي لَا دِينَ لَهُ». فَقِيلَ لَهُ: وَ مَا الْمُؤْمِنُ الَّذِي لَا دِينَ لَهُ؟ قَالَ: «الَّذِي لَا يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ»[1]؛ نبی گرامی اسلام (ص) فرموده است که خدای متعال نسبت به مؤمن ضعیفی که دین ندارد، ناراحت و غضبناک است. از ایشان (ص) سؤال شد که مقصود از مؤمنی که دین ندارد، چه کسی است؟ حضرت (ص) فرمود: «کسی که نسبت به منکرات بی‎تفاوت است و نهی از منکر نمی‎کند».

روایت دوم: قال رسول الله (ص): «إِذَا تَرَكَتْ أُمَّتِي الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ فَلْيُؤَذِّنْ بِوِقَاعٍ مِنَ اللَّهِ جَلَّ اسْمُهُ»[2]؛ نبی مکرم اسلام (ص) فرموده است که هرگاه امت من امر به معروف و نهى از منكر را ترک کنند، پس باید اعلان جنگ با پروردگار بنماید.

برخی از افراد، اهل عبادت و نماز و روزه‎اند، ولی زمانی که در جامعه با منکری مواجه می‎شوند، از خود عکس العمل نشان نمی‎دهند و بی‎تفاوت از کنار آن می‎گذرند. این مسأله به خصوص بعد از انقلاب رشد بیشتری داشته است. قبل از انقلاب، روحانیت به صورت خودجوش در صحنه‎ها حضور پیدا می‎کردند، ولی بعد از انقلاب، این مسأله کم‎رنگ شده است زیرا با تشکیل نهادهای مختلف در این زمینه، کارها بین این نهادها دست به دست می‎شود و هر نهاد، مسئولیت را متوجه نهاد دیگر می‎داند و خود را از انجام آن معاف می‎کند لذا با این کار عملاً روحانیت از این مسأله کنار کشیده است؛ در حالی که روحانیت باید همراه نظام باشد و هر کجا که سستی و تهدیدی در جامعه ایجاد شود، با آن مقابله کند زیرا پایه‎گذار این انقلاب، روحانیت بوده و در این راه سختی‎های بسیاری را تحمل کرده است. از طرف دیگر، دشمن همچنان در صدد از بین بردن انقلاب اسلامی است لذا روحانیت باید در صحنه حضور پیدا کند و صحنه را خالی نکند. بنابراین، دینداری تنها خواندن نماز و انجام برخی از واجبات نیست، بلکه حفظ حریم دین با تمام وجود است و اهتمام و توجه به دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر، از آن جمله است.