حضرت آيت الله سيد هاشم حسيني بوشهري «دامت برکاته» نماينده مردم شريف استان بوشهر در مجلس خبرگان رهبري با بیان نکاتی درباره مسئولیت زن و شوهر نسبت به یکدیگر فرمودند:
نکته اول: توجه دارید که زن و مرد به تنهایی موجوداتی ناقص هستند و مقصود از نقص در اینجا این است که برای تولید مثل و ازدیاد و بقاء نسل و برای تشکیل زندگی، نه مرد به تنهایی میتواند تشکیل دهنده زندگی باشد و نه زن؛ این دو یعنی مرد و زن به هم نیازمند و محتاج میباشند تا نسلشان ماندگار باشد، تولید مثل صورت بگیرد و زندگی شکل لازم خودش را پیدا کند؛ لذا هر کدام به تنهایی ناقصاند و اگر آن دو کنار هم قرار گرفتند تأمین کننده آن نیاز لازم و مکفی خواهند بود.
نکته دوم: این است که اساساً تشکیل خانواده به فرمان فطرت است؛ یعنی فطرت به انسان چنین فرمانی را می دهد. جالب این است که خدای متعال در قرآن این ارتباط بین زن و شوهر را بر پایه اصل مودت و محبت بنا کرده است. خداوند در قرآن می فرماید: «وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ » [2]
(و از نشانه‌هاى او اينكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد، و در ميانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در اين نشانه‌هايى است براى گروهى كه تفكّر مى‌كنند!)
این تعبیر زیبای قرآن در این زمینه است.
نکته سوم: نکته دیگر این است که ازدواج تنها به این نیست که یک پیوند زناشوئی بین زن و مرد برقرار شود؛ بلکه وظایف سنگینی هم متوجه مرد و هم متوجه زن است که باید به این وظایف عمل بشود و مرد و زن آیینه تمام نمای یکدیگر باشند. خداوند در قرآن زن و شوهر را به منزله لباس یکدیگر معرفی کرده است؛ «هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ».[3] زنها برای شما [مردان] به منزله لباس میمانند و شما [مردان] هم برای زنان به منزله لباس.
وجه این تشبیه این است که لباس، انسان را از سرما و گرما و از بعضی از خطرات حفظ میکند. زن و شوهر هم وقتی در کنار هم قرار می گیرند، مایه حفظ یکدیگراند. عیبها و زشتیهای هم را میپوشانند و گاهی وجود زن و مرد کنار هم باعث می شود از خیلی از گناهان فاصله بگیرند.
نکته چهارم: نکته دیگر این است که نه زن بودن به عنوان زن، و نه مرد بودن به عنوان مرد، ترجیح و امتیازی بر یکدیگر ندارند و ملاک امتیاز، تقوا است.
خداوند در قرآن میفرمایند: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثَى وَ جَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ».[4]
(اى مردم! ما شما را از يك مرد و زن (آدم و حوا) آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد؛ (اينها ملاك امتياز نيست،) گرامى‌ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست؛ خداوند دانا و آگاه است!)
نکته جالب این آیه شریفه این است که نه زن به عنوان زن بودن امتیاز ویژه دارد و نه مرد به عنوان مرد بودن از امتیاز ویژه برخوردار است.