حضرت آیتالله حسینی بوشهری«دامت برکاته»، طی سخنانی درباره رفتار آمران به معروف و ناهیان از منکرفرمودند: در سال‌های اخیر شاهد تعرض به آمران به معروف و ناهیان از منکر بودیم.
باید آمران به معروف و ناهیان به منکر بر اساس ضوابط عمل کرده و هر کسی به سلیقه خود وارد عمل نشود. خداوند در قرآن نیز دستور امر به معروف و نهی از منکر داده است و فقها و بزرگان دین نیز مراحل و شیوه‌هایی برای آن ذکر کردند که آمران به معروف و ناهیان از منکر باید با این شیوه‌ها آشنا بوده و بر اساس آن‌ها عمل کنند، نه اینکه با هر شیوه، سلیقه و حرکت هیجانی این فریضه الهی را جامه عمل بپوشانند.
اما وقتی آمر به معروف و ناهی از منکر با ضوابط فکری و اصول، زمانی منکری یا تجاوزی به شهروندی صورت می‌گیرد و در مقابل، فردی که فکر می‌کند می‌تواند با آزادی به هر کسی تعرض کند، با زبان ملایم و بدون عبور از خطوط نهی از منکر می‌کند، مسؤولان و به ویژه دستگاه قضا باید او را مورد حمایت قرار دهند تا سایر افراد نیز انگیزه لازم برای مبارزه با فساد را داشته باشند. در غیر این صورت، جامعه به سمتی می‌رود که افراد می‌گویند «سری که درد نمی‌کند، دستمال نمی‌بندند» و یا با خود فکر می‌کنند که اگر نهی از منکر کنیم به جای کسی که مرتکب منکر شده است، ما را مؤاخذه می‌کنند که این نوع نگرش آسیب جدی برای جامعه دارد.
بر همین اساس، فضای جامعه باید طوری باشد که همه مشوق آمر به معروف و ناهی از منکر باشند. اگر چنین فضایی ایجاد شود، هیچ کسی به خود اجازه ارتکاب منکر و خلاف نمی‌دهد، چرا که هزاران چشم او را می‌بیند و او را زیر نظر گرفته‌اند. بنابراین دیگر نیازی به تشکیل پرونده و دستگاه قضا هم نیست.
دولت نیز در این زمینه نقش مهمی دارد که باید ضوابطی توسط دستگاه قضا تنظیم شود تا همه برای افشای مفاسد در یک مدار حرکت کنند و در صورت انجام اقدامی علیه مفسدان، مورد آسیب قرار نگیرند.
علاوه بر این، معتقدم که برخی از مفاسد توسط مسؤولان در ادارات دولتی به وجود می‌آید. بنابراین، اگر کار نظارت بر دستگاههای اجرایی به درستی انجام شود، قبل از اینکه دستگاه قضا وارد عمل شود، مسائل در همان ادارات حل و فصل شده و نوبت به پیگیری توسط دستگاه قضا نمی‌رسد.
افرادی که دچار مفسده می‌شوند، گاهی دارای پست و مقام هستند که در این موارد باید دستگاه نظارتی و حراست با چشم بیدار اجازه فعالیت چنین افرادی را نداده و از گسترش این مفاسد جلوگیری کند. مثلا اگر کسی گزارشی با دلیل و مدرک درباره مفسده‌ای ارائه داد، مورد تشویق واقع شود و در جایگاه خود مصون باشد. در این صورت دیگر این همه پرونده در دستگاه قضا تشکیل نمی‌شود.
اگر کارها به درستی انجام شود و موارد امر به معروف و نهی از منکر نیز به خوبی صورت گیرد، آحاد جامعه احساس خوشحالی می‌کند و عدالت برقرار خواهد شد. البته باید مواظب باشیم که ناامنی در جامعه ایجاد نشود و قبل از اثبات جرم، نام و شخصیت حقیقی و حقوقی افراد در اذهان عمومی فاش نشود.
در این زمینه علاوه بر مسؤولان، مردم نیز باید مراقبت کنند، چرا که بر اساس احادیث، آبروی مؤمن از حرمت کعبه نیز بالاتر است. با انجام این امور، اعتماد مردم جلب می‌شود و دیگر حتی ممکن است نیازی به سوت‌زنی هم در جامعه نباشد.
دیدگاه‌ها
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا